U vreme formiranja Komunalnog preduzeća, na održavanju čistoće javnih površina grada radilo je 30 čistača, a redovno je čišćeno i prano do 100 ulica.

Prve organizovane usluge iznošenja smeća u gradu počele su 1961. godine. Smeće se iznosilo iz najužeg dela centra grada, svakih 15 dana. Ovi poslovi su se obavljali na vrlo primitivan, ručnim utovarom na konjsku zapregu i to bez posuda, ali u to vreme jedini prikladan način. Godine 1970. u dogovoru sa Odeljenjem za komunalne poslove Opštine Sombor i Sekcijom za komunalnu delatnost, organizovana je prva akcija “Mesec čistoće”. Ova akcija postala je tradicionalna i od tada se organizuje svake godine u aprilu.

Ove poslove obavljala je komunalno uslužna radnja za iznošenje fekalija i to na vrlo primitivan način, konjskom zapregom i ručnim utovarom. Nakon osnivanja Komunalnog preduzeća Sombor, usluge se obavljaju na savremeniji način. Iz sopstvenih srdstava nabavljena su dva vozila cisterne, a čišćenje septičkih jama obavljaju se pored Sombora u Belom Manastiru, Apatinu, Odžacima, Crvenki, Kuli, Vrbasu, Bačkoj Topoli, Subotici, Paliću, Bačkoj Palanci i u nekoliko navrata u Brčkom.

U vreme osnivanja Komunalnog preduzeca u gradu je postojala samo jedna asfaltirana ulica i nekoliko ulica sa postavljenom kamenom kockom. Sve ostale ulice su bile bez ikakve podloge, a samo manji broj, sa ugrađenom turskom kaldrmom. Od značajnih objekata, izgrađeno je naselje Ciglana (današnja Tekstilna ulica), halu bivše Sloge, svi objekti sirkare (danas Tehnograđa), dečiji vrtići na Josičkom putu, u Kljajićevu, kod Logora itd.avljaju se pored Sombora u Belom Manastiru, Apatinu, Odžacima, Crvenki, Kuli, Vrbasu, Bačkoj Topoli, Subotici, Paliću, Bačkoj Palanci i u nekoliko navrata u Brčkom.

U gradu i naseljenim mestima do 1960. godine nisu postojali vodovodi. Stanovnici su se snabdevali vodom različitog kvaliteta, uglavnom iz sopstvenih bunara. U Komunalnom preduzeću organizovana je grupa od pet bunardžija i potrebnog broja nekvalifikovanih radnika čiji je zadatak bilo bušenje novih i održavanje postojećih bunara. Prvi arterski bunar u Somboru izbušen je u periodu 1887/1889. godine na prostoru današnjeg Trga Svetog Đorđa (Szent Gyorgy ter). Radove je izveo ing. Bela Žigmond.i, Kuli, Vrbasu, Bačkoj Topoli, Subotici, Paliću, Bačkoj Palanci i u nekoliko navrata u Brčkom.

Po nalogu Opštine od Elektrovojvodine su 1963. godine preuzeti poslovi održavanja javne rasvete. Na ovim poslovima radilo je pet električara koji su običnim penjalicama zamenjivali pregorele sijalice, dotrajala grla, provodnike, sklopke i sl.

Pre i za vreme II svetskog rata i nekoliko godina u novoj Jugoslaviji, poslove izrade i prodaje pogrebne opreme i prevoz pokojnika obavljalo je nekoliko privatnih preduzeća. Tokom okupacije, vlasnici preduzeća vodili su poslovne knjige koje je vlast redovno kontrolisala, ali i pored toga, nakon izmirivanja svih obaveza, ostvarivali su solidnu zaradu. Nekoliko godina nakon oslobođenja, osnivanjem društvenog pogrebnog preduzeća ova privatna preduzeća prestaju sa radom. Od njih se preuzima sva oprema sa kolima i konjima, i to po neprimereno niskoj ceni.

Godine 1962. nabavljeno je vozilo Fiat 1300 furgon, a 1966, Ford furgon za prevoz pokojnika. Od 1975. godine prevoz pokojnika se vrši isključivo motornim vozilom i zaprežnim kolima, a jedina preostala zaprežna kola izbačena iz upotrebe. Ispraćaj pokojnika od mesta stanovanja povorkom obavljao se do 1983. godine, a nakon te godine pokojnici su do sahrane počivali u crkvenim kapelama. Nove kapele na Velikom Pravoslavnom i Katoličkom groblju su izgrađene 1984. godine i od tada se protokol sahrane obavlja iz kovoizgrađenih kapela kojima upravlja Komunalno preduzeće

U Somborupostoji sedam groblja: Veliko i Malo pravoslavno, Veliko Malo katoličko, Jevrejsko i Nazarensko, pored koga je nekad postojalo i Muslimansko, međutim na tom prostoru nema prepoznatljivih grobnih mesta. Interesantan je podatak da je neko vreme postojala privremena lokacija u Parku Heroja ispred Županije na kojoj su sahranjivani poginuli u Batinskoj bici. Kao poseban spomeničko grobni kompleks je partizansko i groblje crvenoarmejaca poginulih u II Svetskom ratu i za vreme batinske bitke.

U okviru kompleksa Velikog pravoslavnog groblja je spomen kosturnica u kojoj su sahranjeni zemni ostaci poginulih solunskih dobrovoljaca i austrougarskih
vojnika i I Svetskog rata.

Pre i za vreme II Svetskog rata u Somboru su dimničarski poslovi ustupani na osnovu javnog konkursa. Poslovi održavanja odžaka u Somboru sa prigradskim naseljima je 1932. godine dodeljen dvojici majstora koji su sa potrebnim brojem kalfi i šegrta čistili dimnjake, svaki u svom reonu.

Godine 1948. godine je Opština formirala svoju Dimničarsku službu, a osnivanjem Komunalnog preduzeća 1960. godine u njegov sastav ulazi i Komunalna radnja za čišćenje dimnjaka. Zbog nesuglasica u preduzeću, 1966. godine iz preduzeća se izdvajanekoliko odžačara i osnivaju novo dimničarsko preduzeće “Odžačar”

Na inicijativu Komunalnog preduzeca u julu 1967. godine dolazi do spajanje sa Upravom gradskog zelenila pod novim nazivom “Komunalno preduzeće i Zelenilo” Sombor. Nakon spajanja Komunalnog preduzeca i Uprave gradskog zelenila došlo je do proširenja postojecih delatnosti, a broj zaposlenih do 1980. godine je bio oko 360 radnika.

Integracija je podrazumevala i preuzimanje radnika i poslova na održavanju javnih zelenih površina, a prenešeni su joj na upravljanje: Rasadnik na Bezdanskom putu, Gazerkin rasadnik sa dva manja staklenika i nekoliko nusprostorija. Angažovanjem stručnjaka iz oblasti zelenila u veoma kratkom roku, u somborskom rasadniku proizvode se velike količine raznih vrsta kvalitetnog sadnog materijala, uz neprekidno proširenje rasadničkih površina.

Preduzeće je u periodu od 1978. do 1991. godine poslovalo pod nazivom Komunalna radna organizacija, odnosno Složeno komunalno preduzeće “Čihaš Bene” Sombor. Preduzeće je naziv dobilo po nekadašnjem gradonačelniku Sombora dr Beneu Čihašu, koji je jedan od najzaslužnijiz za početak sadnje drvoreda bođoša i ozelenjavanje javnih površina u gradu, po čemu je Sombor poznat kao grad zelenila.

Od 1992. godine posle reorganizacije i transformacije, preduzeće menja poslovno ime i radi pod nazivom Javno komunalno preduzeće “Cistoća” Sombor. JKP”Cistoća” je bilo preduzeće srednje veličine, sa oko 250 zaposlenih radnika, a za obavljanje sezonskih poslova povremeno se angažuje oko 70 radnika.

Zadovoljavajuća kvalifikaciona struktura zaposlenih, solidna opremljenost vozilima i radnim mašinama, uz odgovarajuću unutrašnju organizaciju, obezbeđivali su da preduzeće obavi sve planirane poslove za potrebe osnivača – Skupštine opštine Sombor i ostalih korisnika usluga.

2013. godine dolazi do podele preduzeća, kada se iz „stare“ Čistoće izdvajaju novoformirana preduzeća JKP “Zelenilo”, JKP “Prostor” sa delatnostima održavanja zelenila, odnosno obavljanja pijačnih, pogrebnih usluga dok u matičnom preduzeću ostaju delatnosti upravljanja otpadom, održavanje čistoće javnih površina i zoohigijenska delatnost. Danas “Cistoca” broji ukupno 124 radnika, a za obavljanje sezonskih poslova povremeno se angazuje 8-10 radnika.